Kendinden Kendine Yolculukta olan güzel dostlar, sonlu varlık alanından işlevsel olduğumuzda ve kendimizi bir bardak su olarak görerek kısıtladığımızda şimdi aşağıda örneklediğim hikayedeki gibi dışarıdan gelen bir tutam tuz da bizi bulandırır. Ama sonsuz varlık olduğumuzun farkındalığına varır ve kendimizin bir göl, bir deniz, bir okyanus olduğunu keşfedersek dışarıdan çuval çuval da tuz gelse bizi etkilemez. Enerjimizi her daim genişletmenin, sonsuz varlık alanında yaşamanın bize mucizevi katkıları olacaktır. Şimdi hikaye ile sizleri baş başa bırakıyorum. Katkı olsun sevgi ve ışıkla...

 Yaşlı usta, çırağının herşeyden sürekli şikayet etmesinden bıkmıştı. Bir gün çırağını tuz almaya gönderdi. Yaşamındaki herşeyden mutsuz olan çırak döndüğünde, yaşlı usta ona, bir avuç tuzu, bir bardak suya atıp içmesini söyledi. Çırak, yaşlı ustanın söylediğini yaptı ama içer içmez ağzındakileri tükürmeye başladı. “Tadı nasıl?” diye soran yaşlı ustaya öfkeyle “Acı” diye yanıt verdi. Usta çırağını kolundan tuttu ve dışarı çıkardı. Sessizce az ilerideki gölün kıyısına götürdü ve çırağına bu kez de bir tüm çuvaldaki tuzu göle atıp, gölden avuç avuç su içmesini söyledi.

 Söyleneni yapan çırak, ağzının kenarlarından akan suyu koluyla silerken usta aynı soruyu sordu:

“Tadı nasıl?”

“Ferahlatıcı” diye yanıt verdi genç çırak.

“Tuzun tadını aldın mı?” diye soran yaşlı adamı, “Hayır” diye yanıtladı çırağı.

 Bunun üzerine yaşlı adam, suyun yanına diz çökmüş olan çırağının yanına oturdu ve şöyle dedi:

“Yaşamdaki acılar tuz gibidir, ne azdır, ne de çok. Acının miktarı değildir önemli olan aslında. Ancak bu acının acılığı, neyin içine konulduğuna bağlıdır. Acın olduğunda yapman gereken tek şey, acı veren şeyle ilgili duygularını genişletmektir. Onun için sen de artık bardak olmayı bırak, göl, deniz, okyanus olduğunu fark et.”

Merak Akademi kurucusu

Erkan Kantarcı